Od czasu do czasu, zwłaszcza po klęskach nieurodzaju lub w czasie wojny, wśród chłopstwa narasta niezadowolenie z trudnej sytuacji i ucisku szlachty. Bunty chłopskie zwykle są zaskoczeniem dla władców, którzy nie mają pojęcia o ciężkiej doli swoich poddanych i traktują tego rodzaju rewolty jako przejaw chciwości i podłej niewdzięczności plebsu, który nie potrafi docenić zasług arystokracji w budowaniu dobrobytu całego kraju. Większość możnowładców, nawet tych najuczciwszych, nie ma wielkiego oporu przed dławieniem buntu siłą. Żadne z chłopskich powstań nie odniosło większego sukcesu, gdyż w tego rodzaju przypadkach lokalny władyka zawsze mógł liczyć na pomoc seniora i pozostałej szlachty, która przecież nie może sobie pozwolić na jawne podważanie swojej uświęconej tradycjami władzy.
Głównym powodem buntów są niesprawiedliwe lub zbyt uciążliwe podatki. Jeśli pan nakłada dodatkowe świadczenia w naturze, albo organizuje pobór lub konfiskatę, które praktycznie skazują chłopów na śmierć głodową, nie mają oni innego wyjścia, jak tylko zbuntować się wobec ucisku władcy. Biorąc pod uwagę typowe dla Bretonnczyków cechy charakteru, jest to zrozumiałe rozwiązanie, gdyż lepiej umrzeć w walce, a nawet na szubienicy, niż konać z głodu. Powstania są krwawo tłumione, a schwytani żywcem buntownicy torturowani i zabijani jako odstraszający przykład dla innych. Czasami skala represji jest tak wielka, że pozostali przy życiu mieszkańcy wioski odczuwają znaczącą poprawę życia, po zakończeniu buntu pozostaje mniej osób do wyżywienia.
Częstym powodem buntów jest podburzanie chłopów przez wysłanników i podżegaczy opłacanych przez innego arystokratę. Jak wiadomo, rewolty chłopskie zwykle kończą się niepowodzeniem, ale za to znakomicie spełniają rolę działań dywersyjnych, ułatwiając zbrojną napaść obcych wojsk, a także niszczą majątek i osłabiają wpływ rywala. Niektórzy magnaci obiecują poprawę warunków życia chłopom, którzy zbuntują się przeciwko swemu panu - bywają nawet tacy, którzy dotrzymują takiej obietnicy. Inni działają subtelniej, uciekając się do intryg, niszczenia plonów lub manipulacji cenami towarów, co z kolei doprowadza do samoistnego wybuchu buntów.
Winą za niepokoje wśród chłopstwa dość często obarcza się cudzoziemskich podżegaczy i szpiegów, lecz w rzeczywistości rzadko są za to odpowiedzialni. Znacznie lepsze efekty można osiągnąć na dworach lub infiltrując środowiska kupieckie, niż wzbudzając niezadowolenie wśród pozbawionych praw chłopów. Struktura społeczna Bretonni i niechęć do obcych również nie ułatwia zadania różnym działaczom politycznym.
Z pewnością największy niepokój budzą rewolty inspirowane przez kultystów Mrocznych Bóstw. Bandy zmutowanych chłopów - niekiedy wspomagane przez zbrojne stada Zwierzoludzi - bywają zagrożeniem nawet dla większych fortec i miast.
Głównym powodem buntów są niesprawiedliwe lub zbyt uciążliwe podatki. Jeśli pan nakłada dodatkowe świadczenia w naturze, albo organizuje pobór lub konfiskatę, które praktycznie skazują chłopów na śmierć głodową, nie mają oni innego wyjścia, jak tylko zbuntować się wobec ucisku władcy. Biorąc pod uwagę typowe dla Bretonnczyków cechy charakteru, jest to zrozumiałe rozwiązanie, gdyż lepiej umrzeć w walce, a nawet na szubienicy, niż konać z głodu. Powstania są krwawo tłumione, a schwytani żywcem buntownicy torturowani i zabijani jako odstraszający przykład dla innych. Czasami skala represji jest tak wielka, że pozostali przy życiu mieszkańcy wioski odczuwają znaczącą poprawę życia, po zakończeniu buntu pozostaje mniej osób do wyżywienia.
Częstym powodem buntów jest podburzanie chłopów przez wysłanników i podżegaczy opłacanych przez innego arystokratę. Jak wiadomo, rewolty chłopskie zwykle kończą się niepowodzeniem, ale za to znakomicie spełniają rolę działań dywersyjnych, ułatwiając zbrojną napaść obcych wojsk, a także niszczą majątek i osłabiają wpływ rywala. Niektórzy magnaci obiecują poprawę warunków życia chłopom, którzy zbuntują się przeciwko swemu panu - bywają nawet tacy, którzy dotrzymują takiej obietnicy. Inni działają subtelniej, uciekając się do intryg, niszczenia plonów lub manipulacji cenami towarów, co z kolei doprowadza do samoistnego wybuchu buntów.
Winą za niepokoje wśród chłopstwa dość często obarcza się cudzoziemskich podżegaczy i szpiegów, lecz w rzeczywistości rzadko są za to odpowiedzialni. Znacznie lepsze efekty można osiągnąć na dworach lub infiltrując środowiska kupieckie, niż wzbudzając niezadowolenie wśród pozbawionych praw chłopów. Struktura społeczna Bretonni i niechęć do obcych również nie ułatwia zadania różnym działaczom politycznym.
Z pewnością największy niepokój budzą rewolty inspirowane przez kultystów Mrocznych Bóstw. Bandy zmutowanych chłopów - niekiedy wspomagane przez zbrojne stada Zwierzoludzi - bywają zagrożeniem nawet dla większych fortec i miast.
ciąg dalszy nastąpi...
(a wszystkie wpisy fluffowe opublikowane dotychczas dostępne są w czytelni).
Możecie także zostać Patronami DansE MacabrE i wesprzeć projekt za pośrednictwem strony patronite.pl.
A więcej o moim udziale na patronite.pl znajdziecie TUTAJ. |
You can also become Patrons of DansE MacabrE and support the project through the patronite.pl website.
And more about my participation at patronite.pl can be found HERE. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz