W komunikacji między skavenami ważną rolę odgrywa także zapach. Skaveny wydzielają kilka różnych zapachów, w zależności od stanu emocjonalnego. Chociaż wydzielanie tych woni jest w większości nieświadomie, wiele skavenów uczy się ukrywać emocje przed kompanami samym wysiłkiem woli. Tylko garstka mieszkańców świata na powierzchni jest w stanie rozróżnić rozmaite piżma skaveńskie. Dla większości istot nie będących skavenami szczuroludzie cuchną uryną i mokrym futrem.
Zapach najczęściej wydzielany przez skaveny znany jest jako piżmo strachu, popuszczane przez przestraszone osobniki. Chociaż większość skavenów żyje niemal w bezustannym lęku, wydzielają to piżmo tylko w naprawdę przerażających okolicznościach. To oczywiście zależy od konkretnego skavena, bowiem niektóre osobniki z większą śmiałością mierzą się ze swoimi lękami. W każdym razie to, co przeraża jednego skavena, niekoniecznie musi przestraszyć innego.
Piżmo strachu to narzędzie przetrwania, które umożliwia wzajemne ostrzeganie się przed zagrożeniem. Gdy pojawia się podczas dyskusji z innym skavenem, prawie zawsze stanowi oznakę szacunku, a skaven, który popuścił piżmo, z jakiegoś powodu wyraża wielki podziw i lęk wobec swojego przywódcy. Jednakże na polu bitwy piżmo strachu może spowodować fiasko najlepszych planów ułożonych przez wodza. Znane są przypadki, gdy stada skaveńskich klan braci rozbiegały się, czując piżmo strachu popuszczone przez jednego szczuroczłeka.
Drugim powszechnym zapachem jest piżmo bitwy. Ten zapach jest wydzielany, gdy społeczność skavenów osiągnie maksymalną gęstość populacji lub gdy zabraknie pożywienia. Ta woń jest ostrzejsza od piżma strachu i sygnalizuje powolne, ale systematyczne przygotowywanie się siedliska skavenów do wojny oraz roznosi się we wstrętnym powietrzu gniazda szczuroludzi, dopóki grupa nie przystąpi do bitwy albo sytuacja nie poprawi się. Piżmo walki wywoływało furię w całych populacjach skavenów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz