Dzięki rozmowom z Mistrzami Wiedzy Teclisem i Finreirem, Imperator Magnus zrozumiał, że nauki które odebrał od sigmaryckich teologów były słuszne - cała magia pochodzi z tej samej Pustki z której narodzili się bogowie Chaosu. Jednak ludzcy czarodzieje stawili opór potędze Zła, przyczyniając się do odparcia Inwazji. Magnus wierzył, że w przyszłych starciach z Chaosem czarodzieje mogą okazać się jeszcze bardziej przydatni, zwłaszcza jeśli zapewni się im odpowiednie szkolenie oraz staranny nadzór.
Kilka miesięcy po zwycięskim powrocie z Kisleva do Nuln, Imperator Magnus w obecności wszystkich pozostałych przy życiu Elektorów, zniósł zakaz praktykowania i uczenia magii. Projekt ustawy spotkał się z gorącym sprzeciwem, zwłaszcza Wielkiego Teogonisty Sigmara i arcykapłana Kultu Ulryka. Jednak Magnus, dzięki sile swej woli, umiejętnością perswazji oraz politycznym wpływom, jakie zapewniło mu spektakularne zwycięstwo nad Hordą Chaosu, doprowadził do przegłosowania spornego dekretu.
Imperialne Kolegia Magii zostały formalnie założone w AS2304, w ramach wprowadzonych przez Magnusa poprawek do prawa imperialnego. Aby zapewnić Kolegiom prawo i swobodę w nauczaniu oraz praktykowaniu magii, kierując się radami Teclisa, Finreira, Teogonisty Kultu Sigmara, Ar-Ulryka oraz wielu szanownych arystokratów i generałów, Magnus sporządził i rok później ogłosił Imperialny Dekret o Magii. Jego postanowienia definiowały prawny aspekt funkcjonowania Kolegiów Magii oraz gwarantowały Imperium stały napływ wyszkolonych, a przede wszystkim godnych zaufania Magistrów, którzy przysięgali bronić swojego kraju, jeśli zajdzie taka potrzeba. Imperialny Dekret o Magii wprowadzał także ograniczenia w posługiwaniu się magią. Zakaz dotyczył każdego, kto nie jest członkiem Kolegium, i takie osoby mogły zostać uznane winnymi uprawiania magii czarnoksięskiej. Karą za nielegalne praktykowanie i uczenie magii miało być, zależnie od okoliczności, wygnanie lub spalenie na stosie.
Imperialny Dekret o Magii nadawał Magistrom nowo utworzonych Kolegiów Magii prawo do prowadzenia badań magicznych oraz praktykowania Taumaturgii dla dobra Imperium, wyłącznie na jego terenie, czyli w obrębie jego obecnych i przyszłych granic. Zapisy Dekretu są wiążące dla wszystkich władz administracyjnych Imperium. Każdy nielegalny lub nieuzasadniony atak na Kolegia, choć niekoniecznie na pojedynczego czarodzieja, musi być traktowany jak na atak na osobę Imperatora i rozumiany w kategoriach zdrady stanu. Zapisy Dekretu w odniesieniu do adeptów Imperialnych Kolegiów Magii są równie surowe. Złamanie zapisanych w nim postanowień najczęściej jest karane śmiercią. W przypadku, gdy całe Kolegium zostanie uznane winnym łamania zapisów Dekretu, traci prawo istnienia i praktykowania magii.
Poza wymienionymi powyżej postanowieniami, Imperialny Dekret o Magii reguluje inne sprawy, między innymi wprowadza restrykcje dotyczące sprawowania władzy politycznej przez Magistrów, ogranicza listę urzędów, które może objąć Magister i tym podobne. Definiuje również właściwe dla Magistrów normy zachowań w życiu codziennym.
Dekret nie rozpatruje oczywiście wszystkich możliwości, pozostawiając sporo niedomówień, które od dwustu lat są skrzętnie wykorzystywane zarówno przez Magistrów, jak i łowców czarownic. Dla przykładu, toczące się obecnie publiczne debaty dotyczą dokładnego znaczenia terminu słuszna potrzeba w odniesieniu do postanowienia szóstego i terminu odpowiednie wsparcie w punkcie ósmym. To tylko nieliczne z przykładów swobodnej interpretacji zapisów prawnych Dekretu. Niektórzy magowie wpadali w poważne tarapaty z powodu publicznego zapalenia świeczki przy użyciu magii, natomiast innym odrzucenie prośby Elektora o udział w kampanii wojennej uchodziło na sucho, ponieważ zaoferowali władcy wsparcie innego rodzaju, z którego ten nie zdecydował się korzystać.
Nie wydaje się możliwe, aby błyskotliwy i zaangażowany politycznie przywódca, jakim był Magnus Pobożny, nie dostrzegał niejednoznaczności w przygotowywanych zapisach prawnych. Debatuje się, że być może nieścisłości wkradły się w tekst Dekretu na skutek starć i negocjacji różnych zaangażowanych w sprawę stronnictw. Istnieje również teoria głosząca, że sam Magnus chciał, aby po jego śmierci prawo dotyczące magów mogło być traktowane elastycznie, tak aby żadne ze stronnictw nie było w stanie przejąć całości władzy i stłamsić przeciwnika politycznego.
Ta druga hipoteza wydaje się bardziej prawdopodobna, gdyż w AS2304, a więc nieco wcześniej, Magnus wydał akt prawny zwany Obsydianowym Edyktem. Edykt ten nakładał na Kult Sigmara prawo i obowiązek ścigania oraz likwidowania wszelkich przejawów nekromancji, demonologii, czarnoksięstwa i oddawania czci Mrocznym Bogom. Łowcy czarownic zostali publicznie uznani za praworządną siłę Imperium mającą zezwolenie na tropienie, sądzenie, a nawet egzekucję wiedźm, czarowników, czarnoksiężników, nekromantów, mutantów, wyznawców Chaosu oraz innych renegatów i heretyków. Co niezwykle istotne, Edykt zakazywał łowcom naprzykrzania się sankcjonowanym Magistrom Kolegiów Magii oraz ich uczniom. Zakaz ten nie dotyczył czarodziei, którzy złamali postanowienia Imperialnego Dekretu o Magii i zostali wydaleni z Kolegium przez odpowiednie władze. Ponadto, łowcy czarownic otrzymali prawo interwencji zawsze wtedy, gdy byli bezpośrednio świadkami popełnienia przestępstwa przez licencjonowanego czarodzieja.
Łowcy czarownic zobowiązani zostali do przekazania Kolegiom Magii każdej wrażliwej na magię osoby, która nie skończyła dwudziestego piątego roku życia i nie była winna oddawania czci demonom, parania się magią czarnoksięską lub innych magicznych przestępstw.
Pomimo istnienia aktów prawnych regulujących postępowanie zarówno czarodziei, jak i łowców czarownic, te dwie organizacje nie słyną z układnej współpracy.
I. Magister musi być nasamprzód lojalny wobec prawa i ideałów Imperium Świętego Sigmara, którego tenże Dekret jest nieodłącznym prawem. Magister lojalność winien jest następnie praworządnie wybranemu Imperatorowi Imperium Świętego Sigmara. Dalej Magister podporządkowany jest Najwyższemu Patriarsze Kolegiów Magii, prawom i ideałom swojego Kolegium, woli Patriarchy swojego Kolegium i władzom administracyjnym, którym przyjdzie mu służyć w trakcie pełnienia swoich obowiązków wobec Imperium. Na koniec, Magister na uwadze musi mieć wolę czarodziei własnego Kolegium, którzy rangą go przewyższają.
II. Żadnemu Magistrowi nie wolno, w imię własnych korzyści finansowych lub politycznych, świadomie działać na szkodę Imperium lub utrudniać wprowadzania w życie postanowień Imperatora. W żadnym wypadku Magistrom nie wolno dążyć do obalenia Imperatora.
III. Magistrowie, podobnie jak inni lojalni obywatele, zobowiązani są przestrzegać prawa Imperium Świętego Sigmara, bez względu na to, w której prowincji, regionie lub mieście przebywają. Ponadto, Magistrowie otrzymują przyzwolenie na prowadzenie badań magicznych i rzucanie czarów dla dobra Imperium.
IIII. Kolegia otrzymują przyzwolenie na badanie, dokumentowanie, praktykowanie oraz eksperymentowanie z magicznymi siłami obecnymi na tym świecie, pod warunkiem, że przestrzegać będą zasad ustanowionych przez Teclisa z Ulthuanu oraz reguł zapisanych w niniejszym Dekrecie, a w sercach i umysłach dochowają wiary Imperium Świętego Sigmara.
V. Kolegia mają prawo przyjmować do terminu uczniów oraz udzielać im przyzwolenia na badania, dokumentowanie, praktykowanie oraz eksperymentowanie z magicznym siłami obecnymi na tym świecie, pod warunkiem, iż wspomniana wiedza i umiejętności zostaną przez tychże wykorzystane wyłącznie dla dobra Imperium.
VI. Magistrom nie wolno rzucać czarów poza polami bitew, a w szczególności w miejscach publicznych, bez wyraźnego zezwolenia Imperatora, Elektorów Imperium Świętego Sigmara lub innych upoważnionych przez niniejszy Dekret osobistości, chyba że zachodzi słuszna potrzeba rzucenia pewnych czarów lub zaklęć.
VII. Magistrom zakazuje się studiować przeklętych Tradycji magii czarnoksięskiej. Magistrowie, którzy złamią tenże zakaz, winni są zdrady wobec Imperatora, a tym samym jako heretycy mają ponieść śmierć na stosie.
VIII. Na życzenie Elektora, Kolegia zobowiązane są udzielić mu odpowiedniego wsparcia w każdej sprawie.
XIX. Kolegia muszą być zawsze gotowe wesprzeć armie Imperium lub Elektorów, chyba że taki akt prowadziłby do secesji prowincji imperialnej, lub zaszkodził systemowi elektorskiemu lub władzy Imperatora, który rządzi w imieniu Sigmara, lub zaprzeczałby ideałom i charakterowi Imperium Świętego Sigmara.
X. Na życzenie Imperatora, Kolegia zobowiązane są do ochrony misji dyplomatycznych oraz innych przedsięwzięć, również militarnych, mających na celu dobro Imperium Świętego Sigmara.
XI. Podczas ich służby u Elektorów Imperium Świętego Sigmara, Magistrów oczekiwać winno uczciwe traktowanie, szacunek oraz wygody należnie szlachcie.
XII. Magistrowie mogą zatrudniać się u wszelkich osób prywatnych i duchownych, rodów szlacheckich i kupieckich gildii, pod warunkiem, że pracodawca ten nie jest wrogiem Imperium Świętego Sigmara oraz że kontrakt ten nie naruszy postanowień niniejszego Dekretu.
XIII. Na Magistrach ciąży też obowiązek poszukiwania użytkowników magii żyjących na terenie Imperium Świętego Sigmara, w celu oceny, czy osoba ta nadaje się do wstąpienia do terminu Kolegium. Jeśli szkolenie odnalezionego czarodzieja okaże się niemożliwe, Magistrowie mają obowiązek powiadomić Templariuszy Płonącego Serca lub Świętą Inkwizycję Sigmara, a w przypadku gdy odnaleziony adept magii stanowi bezpośrednie zagrożenie dla ludu Imperium, osobiście dopilnować jego zgładzenia.
XIIII. Magistrowie mają przykazane udzielać wszelkiego wsparcia Templariuszom Płonącego Serca, jeśli zakon ten przedstawi zadowalające dowody wskazujące na to, że jakiś czarodziej na tyle zaprzedał duszę potęgom nieczystym, że bez magicznego wsparcia nie sposób go schwytać lub pokonać.
XV. Magistrowie mają obowiązek dołożyć wszelkich starań, aby wykryć oraz uniemożliwić spiski i skierowane przeciwko Imperium intrygi, jak również ukrócić poczynania zdrajców, wrogów oraz istot nadprzyrodzonych, z którymi walka przekracza możliwości władz Imperium, Templariuszy Płonącego Serca lub Świętej Inkwizycji Sigmara. W szczególności Magistrowie przyczynią się do zniszczenia wszelkich magicznych i heretyckich kultów oraz wyznawców demonicznych bogów Chaosu, które czarnoksięskimi lub piekielnymi metodami osłabiają siłę mieszkańców Imperium lub zagrażają jedności kraju. Walka z Chaosem to nadrzędny cel stanowiący o poczynaniach wszystkich Kolegiów Magii oraz przynależnych im Magistrów. Niedopełnienie tego obowiązku przekreśla postanowienia niniejszego Dekretu i cofa Kolegiom przyzwolenie na praktykowanie i badanie magii.
- Postanowienia. I-XV Imperialnego Dekretu o Magii, wydanego przez Imperatora Magnusa Pobożnego w AS2305.
cdn.
dołączenia do BLOGOSFERY oraz komentowania wpisów!
Zapraszam także na forum AZYLIUM, które skupia graczy
