Obecny Sułtan Całej Arabii Hahmed Shas-a Qaran niespokojne siedzi na swym Lazurowym Tronie. Teoretycznie jest panem całej Arabii, ale nie ma tyle władzy ile można by przypuszczać. Kalifaty są w dużym stopniu niezależne, mają swoje prawa i w większości podejmują decyzje za siebie. Kalifowie nie mogą otwarcie sprzeciwić się Sułtanowi, ale mogą odmówić mu pomocy. Sułtan bez poparcia ze strony swoich poddanych nie musi bać się rebelii, ale raczej nie przetrwa zbyt długo. Mało popularni Sułtani często kończą ze sztyletem w plecach. Obecny Sułtan jest młody i uważany za słabego i niedoświadczonego.
Wizjonerzy to doradcy Sułtana i Kalifów. Mogą podejmować ważne decyzje w razie nieobecności ich pana, ale przed nim odpowiadają. Wizjonerzy, którzy popełniają błędy i są na tym przyłapani mają tendencję do szybkiego kończenia swojej kariery.
Niżsi stopniem od Kalifów są Szarifowie. To szlachta lub dygnitarze wyznaczani przez Kalifa, aby rządzili mniejszymi miastami i wioskami w ich imieniu. Są odpowiedzialni za codzienne sprawy podległych im rejonów. Straż i sądy podlegają pod nich.
Grupą, która ma największy wpływ na sprawy kraju są kapłani. Arabowi są bardzo religijni, uważają że kapłani przekazują słowa samego boga. Niemądrym byłby władca, który nie posłuchałby rady kapłanów.
Stosunki pomiędzy Arabią i Starym Światem są tak dobre jak można oczekiwać po byłych wrogach. Bogactwa uzyskiwane z handlu bardzo pomagają pokonać różnice. Arabia cieszy się tym, że nie ma wielu wrogów. Na północnym wschodzie od czasu do czasu pojawiają się gobliny, ale największym zagrożeniem są miasta-grobowce. Dość często armia nieumarłych pojawia się, aby siać zniszczenie w krainach żywych.
Każdy Kalif ma własną armię, tak samo Sułtan. Sułtan może wezwać Kalifów do walki, a oni powinni wysłać swoich żołnierzy, aby walczyli w imieniu Sułtana. Jednak Kalifowie nie zawsze odpowiadają na to wezwanie.
Wojsko jest odpowiedzialne za utrzymanie pokoju w Arabii. Bardzo często sprowadza się to do ciągłych potyczek z żołnierzami innych Kalifów o prawa handlowe lub wodę. Czasami oddziały są wysyłane do walki z rabusiami, którzy są plagą terenów przygranicznych.
Ekwipunek typowego żołnierza to lekki kaftan kolczy, tarcza żołnierska drewniana, włócznia i scimitar. Łucznicy używają krótkich łuków, gdyż te są lżejsze niż zwykłe łuki. Kawaleria dosiada nieopancerzonych koni, sami mają tylko lekką zbroję. Ich uzbrojenie to długa włócznia używana jak lanca, scimitar i krótki łuk. Wojska są skoncentrowane w miastach i miasteczkach, każda odpowiedź na atak opiera się na możliwości szybkiego przemieszczenia sił.
Arabia przez wzgląd na duży obszar i wielką odległość między miastami rozwinęła charakterystyczny sposób rozprowadzania towarów z różnych miast. Kupcy zorganizowani w karawany, czyli duże grupy zwierząt przenoszących towary, podróżują na wielkie odległości dla zysku. Im towar jest bardziej egzotyczny w danym mieści tym większą cenę można za niego uzyskać, kiedy na przykład jego cena w mieście gdzie został zrobiony jest kilkukrotnie mniejsza.
Duże miasta są jednak w dużym stopniu samowystarczalne i nie są tak zależne od karawan jak mniejsze osady. W dni targowe miasta stają się na ogromnymi targowiskami. Przez trzy dni w każdym miesiącu odbywają się targi, na których zakupić można niezliczone towary po okazyjnych cenach. Wybór jest zawsze ogromny i ogromne pieniądze oraz przedmioty zmieniają właścicieli.
Plemiona Beduinów jako jedyny przedmiot na wymianę posiadają swoje kozy, bydło, wielbłądy oraz konie. Dość rzadko handlują oni z kupcami, ponieważ mają wszystko, co potrzeba im do życia.
