DansE MacabrE: Karty: Magia Leśnych Elfów

czwartek, 22 listopada 2012

Karty: Magia Leśnych Elfów

Jak wszystkie Elfy, również te z Athel Loren są istotami o wrodzonych zdolnościach magicznych, których świadomość współistnieje w równym stopniu na płaszczyźnie materialnej, co i magicznej. W większości przypadków talentu tego nie da się rozwinąć i wyraża się on jedynie w formie przeczuć i przewidywań. Są jednak i tacy, którzy potrafią ukształtować go w potężną moc. Moc, której używanie niesie w sobie też i ryzyko, gdyż surowa energia magiczna jest zmienna i niszczycielska, jeśli korzystać zeń lekkomyślnie. Magowie Hoetha Elfów Wysokie Rodu chronią się przed jej zgubnym wpływem poprzez rytuały i obrzędy, które służyć mają obłaskawieniu tej uśpionej bestii. Dla Leśnych Elfów źródłem ochronnej mocy pozostaje Athel Loren, która dzięki naturalnej sieci swej świadomości jednocześnie kieruje poczynaniami magów i chroni ich, gdy czerpać zechcą z owej potęgi. Rezultatem tej relacji jest niespotykana więź, która łączy Leśne Elfy z Knieją. Asrai są w pewnym sensie, podobnie jak driady, drzewce czy leśne licho częścią wyższej inteligencji, aczkolwiek nie ulega wątpliwości, iż zachowują swą indywidualność w sposób, którego leśne duchy nie znają. Więź ta pozwala im obcować z Knieją i to dzięki niej i dzięki pomocy magów Książęta i Księżne mogą w razie potrzeby prosić Knieję o pomoc i liczyć, że ich prośby zostaną wysłuchane – jedynie najpotężniejsi Pieśniarze Drzew potrafią wyrwać drzewca ze snu. Niektórzy, szczególnie potężni magowie potrafią wykorzystać ową więź, by zmieniać kształt samej puszczy, począwszy od kształtowania rosnących drzew, a skończywszy na plątaniu leśnych ścieżek w celu spowolnienie wroga czy przyspieszenia marszu Elfów. Skutek takich przemian nie jest do końca pewny, albowiem muszą najczęściej wpierw przekonać bądź wręcz oszukać Knieję, a ta niechętnie przystaje na takie prośby. We wszystkich aspektach życia Leśne Elfy kierują się równością płci i dlatego ścieżki magii otwarte są w równym stopniu dla adeptów jak i adeptek Sztuki Magii. A te ostatnie, znane jako Służebnice Ariel, są zwykle potężniejsze nawet od swych męskich odpowiedników, dzięki wyjątkowej więzi jaka łączy Ariel z Athel Loren. Zdolność kształtowania i kierowania Knieją postrzegana jest jako wielce użyteczna nie tylko przez Elfy. Choć Dzikolas pozostaje dla Elfów jedynie bezużytecznym miejscem zesłania wyrzutków Athel Loren, to pożąda on zdolności Pieśniarzy Drzew i gotów zrobić i obiecać wszystko, byle zgodzili się mu służyć. Zdarza się jednak niezwykle rzadko, by mag poddał się woli tych spowitych cieniem ostępów. Mimo to, magowie narażeni są stale na podszepty Dzikolasu i strzec przed nim muszą swych umysłów, już to szczególnie w czasie zimy, gdy moc nieziemskich cieni spowijających polany Dzikolasu sięga zenitu. Zdarza się, choć niebywale rzadko, że Leśne Elfy wdają się dobrowolnie w dyskurs z inną rasą. W takich przypadkach nieodmiennie to właśnie magowie pełnią rolę dyplomatów, podróżując wraz z niewielką świtą na dwory zagranicznych królów. Celem zabezpieczenia się przed czyhającymi w podróży niebezpieczeństwami, magowie powszechnie koncentrują swą moc na spleceniu ochronnych całunów, którymi skrywają siebie i swych towarzyszy, oddzielając ich od zwykłych ziemskich zagrożeń. Podróżujące kompanie zdają się często półprzezroczyste i potrafią przenikać przez fizyczne przeszkody. Ich korowody są nieodmiennie pożywką dla opowieści okolicznego chłopstwa, które z lubością snuje historie o widmowych podróżnikach, nawiedzających ziemie wokół Odwiecznej Kniei.