Około trzech i pół tysiąca lat temu plemiona Bretonnów przekroczyły Góry Szare i osiedliły się na żyznych terenach, które obecnie należą do królestwa Bretonni. Przez wiele lat walczyły z licznymi na tym terenie plemionami Zielonoskórych, ale w końcu, dzięki odwadze i umiejętnemu wykorzystaniu konnicy, zdołali wyprzeć Goblinoidy w głąb lasów i gór. Klęską zakończyły się natomiast próby zasiedlenia, a nawet zbadania leśnych ostępów Athel Loren. Nieliczni ocalali postradali rozum, doprowadzeni do obłędu przez tajemniczą magię prastarej puszczy. Po kilku wiekach Las Loren został powszechnie uznany za miejsce nawiedzone i niebezpiecznie dla każdego człowieka.
Wiele lat później zza gór przybyli wysłannicy młodego przywódcy zjednoczonych plemion, aby prosić o pomoc w walce z Zielonoskórymi. Wodzowie dwudziestu największych bretonnskich plemion odmówili, nie chcąc walczyć na obcej ziemi, pod rozkazami cudzoziemców. Sojusznicy Sigmara musieli więc ruszyć do bitwy bez pomocy zachodnich sąsiadów. Na Przełęczy Czarnego Ognia horda Zielonoskórych została odparta dzięki męstwu Młotodzierżcy i pomocy walecznych Khazadów z okolicznych bastionów. Bretonnczycy zaś przez najbliższe tysiąc lat toczyli wojny między sobą, zazdrośnie spoglądając na rosnącą potęgę Imperium.
Wewnętrzne waśnie i nieustanne wojny uniemożliwiały powstanie trwałych sojuszy i zbudowania fundamentów jednolitego państwa. Silniejsze plemiona podbijały ziemie słabszych, ale nie były w stanie obronić zbyt wielkiego terytorium przed napaścią sąsiadów lub hord Zielonoskórych, Zwierzoludzi, a nawet Nieumarłych. Dopiero w roku AS770 (-280KB) ziemie Bretonni podzieliło między siebie szesnaście największych plemion. Stworzyły one zrąb obecnego układu politycznego krainy, aczkolwiek w późniejszych latach plemiona zamieszkujące regiony Cuileux i Glanborielle zostały pokonane, a ich ziemie przejęte przez sąsiednie księstwa.
Jako pierwsze padło Cuileux, podbite w roku AS930 (-48KB). Wielka horda Orków, prowadzona przez Herszta Gragabada, zeszła ze wzgórz Masywu Orków i wkroczyła na tereny księstwa. Konne odziały Cuileux stanęły do ostatecznej bitwy przeciwko przeważającym siłom wroga. Kolejne szarże kładły pokotem Zielonoskórych, lecz ostatecznie, pomimo wielkiego męstwa, rycerze zostali otoczeni i wybici do nogi.
Podniesione na duchu niezłomną postawą obrońców armie Quenelles i Brionne ruszyły na przetrzebioną hordę Orków. Obaj wodzowie wyrażali pragnienia przejęcia ziem spustoszonego księstwa, lecz druzgocząca porażka wojsk Cuileux powstrzymała ich przed kolejnym starciem z Orkami. Książęta wybrali zatem honorowe wyjście i stanęli do pojedynku, którego stawką miało być przejęcie ziem Cuileux. Władca Brionne nie sprostał jednak znakomitemu szermierzowi z Quenelles, który w ten sposób znacznie poszerzył swoje włości.
Zachęcam także do POLUBIENIA gry Warheim FS na FB,
dołączenia do BLOGOSFERY oraz komentowania wpisów!
Zapraszam także na forum AZYLIUM, które skupia graczy
Mordheim i Warheim FS.
Wiele lat później zza gór przybyli wysłannicy młodego przywódcy zjednoczonych plemion, aby prosić o pomoc w walce z Zielonoskórymi. Wodzowie dwudziestu największych bretonnskich plemion odmówili, nie chcąc walczyć na obcej ziemi, pod rozkazami cudzoziemców. Sojusznicy Sigmara musieli więc ruszyć do bitwy bez pomocy zachodnich sąsiadów. Na Przełęczy Czarnego Ognia horda Zielonoskórych została odparta dzięki męstwu Młotodzierżcy i pomocy walecznych Khazadów z okolicznych bastionów. Bretonnczycy zaś przez najbliższe tysiąc lat toczyli wojny między sobą, zazdrośnie spoglądając na rosnącą potęgę Imperium.
Wewnętrzne waśnie i nieustanne wojny uniemożliwiały powstanie trwałych sojuszy i zbudowania fundamentów jednolitego państwa. Silniejsze plemiona podbijały ziemie słabszych, ale nie były w stanie obronić zbyt wielkiego terytorium przed napaścią sąsiadów lub hord Zielonoskórych, Zwierzoludzi, a nawet Nieumarłych. Dopiero w roku AS770 (-280KB) ziemie Bretonni podzieliło między siebie szesnaście największych plemion. Stworzyły one zrąb obecnego układu politycznego krainy, aczkolwiek w późniejszych latach plemiona zamieszkujące regiony Cuileux i Glanborielle zostały pokonane, a ich ziemie przejęte przez sąsiednie księstwa.
Jako pierwsze padło Cuileux, podbite w roku AS930 (-48KB). Wielka horda Orków, prowadzona przez Herszta Gragabada, zeszła ze wzgórz Masywu Orków i wkroczyła na tereny księstwa. Konne odziały Cuileux stanęły do ostatecznej bitwy przeciwko przeważającym siłom wroga. Kolejne szarże kładły pokotem Zielonoskórych, lecz ostatecznie, pomimo wielkiego męstwa, rycerze zostali otoczeni i wybici do nogi.
Podniesione na duchu niezłomną postawą obrońców armie Quenelles i Brionne ruszyły na przetrzebioną hordę Orków. Obaj wodzowie wyrażali pragnienia przejęcia ziem spustoszonego księstwa, lecz druzgocząca porażka wojsk Cuileux powstrzymała ich przed kolejnym starciem z Orkami. Książęta wybrali zatem honorowe wyjście i stanęli do pojedynku, którego stawką miało być przejęcie ziem Cuileux. Władca Brionne nie sprostał jednak znakomitemu szermierzowi z Quenelles, który w ten sposób znacznie poszerzył swoje włości.
ciąg dalszy nastąpi...
(a wszystkie wpisy fluffowe opublikowane dotychczas dostępne są w czytelni).
Będzie mi miło jeśli pozostawicie po sobie komentarz i udostępnicie ten post. Jeśli chcecie postawić mi kawę przycisk DONATE znajduje się poniżej.
|
I will be happy if you leave comments and share this post with friends. If you want to put me a coffee DONATE button is below.
|
Możecie także zostać Patronami DansE MacabrE i wesprzeć projekt za pośrednictwem strony patronite.pl.
A więcej o moim udziale na patronite.pl znajdziecie TUTAJ. |
You can also become Patrons of DansE MacabrE and support the project through the patronite.pl website.
And more about my participation at patronite.pl can be found HERE. |
dołączenia do BLOGOSFERY oraz komentowania wpisów!
Zapraszam także na forum AZYLIUM, które skupia graczy
Mordheim i Warheim FS.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz