Arabowie mają ciemniejszą skórę niż Tileańczycy i Estalijczycy, wzrostu są podobnego do mieszkańców Imperium. Mężczyźni noszą brody i luźne ubranie znakomicie nadające się na panujące tam upały. Kolorowa kamizelka i turban są dość popularne, chociaż w północno zachodniej Arabii fez - wysoki, filcowy stożek czerwonego koloru z płaskim czubkiem jest częściej używany. Publicznie, kobiety noszą długie suknie i szale przykrywające ich włosy, często także mają zasłonięte twarze. Na południu gdzie ludzie są bardziej konserwatywni, kobiety noszą jeszcze cięższe ubrania i grubsze szale.
Arabowie są ludźmi głęboko wierzącymi. Jednym z aspektów ich religii jest przeznaczenie - wszystko co robimy i wszelkie wydarzenia zdarzają się bo było to przeznaczone. Trudniejszą rzeczą jest dowiedzieć się jaki los jest komu pisany. W rezultacie większość Arabów woli zostawić rzeczy takimi jakimi są.
Zwyczaje w Arabii, choć ciekawe to mogą być niezrozumiałe dla cudzoziemców. Arabowie są ludźmi zamkniętymi w swoich grupach plemiennych lub innych skupiskach. Wobec obcych wykazują ostrożność, lecz są jednocześnie bardzo gościnni. Niewiele piją, lecz dużo jedzą lekkich posiłków i tylko jeden porządny posiłek dziennie.
Arabscy kupcy uważają, że klient, który nie targuje się podczas handlu jest głupi albo chce obrazić kupca. Z kolei człowiek zamożny, który odmówi jałmużny żebrakowi jest niegodziwcem, ponieważ każdy biedak ma prawo do zarobku. Kolejny dziwny zwyczaj pochodzi od religii. Koty domowe otaczane są wielkim szacunkiem, podobno prorok Bel-Shaiat kiedyś, gdy przebywał w odwiedzinach u syna swojej siostry, zamożnego człowieka, bawił się z jego kotem. Po obiedzie ów kot zasnął położywszy się na jego szacie. Prorok nie chcąc budzić kota obciął połę swej szaty, na której leżał kot. Dlatego właśnie te zwierzęta domowe są nietykalne i obdarzone wręcz boską czcią.
Mężczyzna zobowiązany jest przestrzegać rygorystycznych zasad zachowania oraz wypełniać wszystkie codzienne rytuały religijne pod groźbą klątwy. Kobiety natomiast według proroka Bel-Shaiat muszą być przede wszystkim posłuszne swoim mężom oraz ojcom i pod żadnym pozorem nie kontaktować się w sferze towarzyskiej z żadnym innym mężczyzną poza jej mężem. Zamężne kobiety nie mogą ponadto odsłaniać swego ciała publicznie (naturalnie nie licząc dam do towarzystwa oraz tancerek). Największą zbrodnią, jakiej może dopuścić się kobieta jest zdrada. W tym wypadku mąż powinien ukarać swoją żonę topiąc ją. Prawo to jest przestrzegane z najwyższą dokładnością. Co do mężczyzn to nie posiadają oni praktycznie żadnych zakazów i są zdecydowanie płcią uprzywilejowaną w społeczeństwie Arabii.
Bardzo charakterystyczne dla Arabii jest to, iż mężczyzna może mieć więcej niż jedną żonę, a ilość jego żon zależy wyłącznie od zamożności
Poza zasiedlonymi terenami Arabii, szczepy koczowników podróżują po gorących pustyniach od jednej oazy do następnej. Te szczepy przypominają karawany, ale zawierają całe rodziny. Koczownicy są niezależni od swych osiadłych braci.
Elfy są szanowane w Arabii. Elfi kupcy przez tysiąclecia handlowali z tym krajem. Wszystkie nadbrzeżne miasta mają stałą komunę elfów od ponad tysiąca lat. Morskie Elfy są uznawane za sprytnych i uczciwych kupców, zalet których nie mają ich arabscy krajanie. Elfi targ to arabskie powiedzenie określające uczciwą transakcję w której nie jesteś pewien kto lepiej zarobił.
Niziołki i krasnoludy są rzadko spotykane w Arabii. Nie ma tu stałej populacji krasnoludów, gdyż niewielu z nich tu przybywa. Większość Arabów słyszała o krasnoludach, ale niewielu widziało jakiegoś. Bardziej spragnione wiedzy o świecie niziołki czasem przybywają do Arabii, aby poznać nowe sposoby przyrządzania potraw, choć bardzo niewielu zostaje na dłużej, jako że jest tu dla nich za gorąco.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz