Na mrocznych równinach Wilkory przemierzają noc w poszukiwaniu swej zdobyczy. Kiedy wyczują kolejną ofiarę, ich czerwone, połyskujące złowrogo ślepia obserwują nieszczęśnika spoza linii traw, a ślina ścieka na ziemię. Wielu podróżnych przemierzających równiny wzdrygnęło się na dźwięk dalekiego, złowróżbnego wycia, by po chwili stanąć oko w oko z warczącą sforą, która otoczyła go w czasie, gdy jego uwaga skupiona była na czym innym.
Zwabione zapachem mięsa Wilkory często czają się wokół obozowisk, gdzie czekają na okazje do zaatakowania samotnych czy słabszych stworzeń. Wilkory odczuwają naturalną więź z Hobgoblinami i swobodnie wałęsają się po brudnych, pokrytych kośćmi obozowiskach, które służą watahom za legowiska. Z czasem Wilkory stają się częścią plemienia, a niektóre Hobgobliny hodują je, krzyżują z Wilkami i przygotowują do bitwy, choć tak naprawdę nie są w stanie oswoić ich w pełni. Wszelkiego rodzaju okrutne tortury mają rozwinąć w Wilkorach pożądane cechy, takie jak agresja czy szybkość - po prawdzie bestie nie wymagają zbyt wielkiej zachęty.
| Do złożenia modeli Wilkorów użyłem starym Wilków od Games Workshop. | I used old Wolves from Games Workshop to assemble the Direwolves miniatures. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz